Lorem ipsum

De Mohikaan – Mission Completed

28 Sep 2025

door Reggy

Na jaren op het verlanglijstje te hebben gestaan, besloten Reggy en Lewis in mei 2024 een poging te wagen om de legendarische Mohikaan te vangen.

Eerste kennismaking

De eerste sessie werd ingepland voor augustus. Drie dagen voor aanvang reden ze alvast naar het water om de stekken te verkennen en voor te voeren. Omdat het water nog volledig onbekend terrein was, kostte dit een complete dag.

Er werd 25 kilo Seadweller achtergelaten. Lewis stapte met vertrouwen in de auto terug naar huis, maar Reggy hield zich nog wat gereserveerd. Op dit dun bezette water met constante hengeldruk waren de resultaten tot dan toe namelijk niet om over naar huis te schrijven. En dan de Mohikaan zelf: ondanks al die hengeldruk was deze stokoude vis al niet meer gevangen sinds oktober 2023. Leefde hij eigenlijk nog wel?

Eerste sessie

Drie dagen later begon hun 4-daagse sessie. Tot Reggy’s verrassing verliep die aanzienlijk beter dan gedacht. Er kwamen vijf vissen op de mat, met als hoogtepunt één van de topschubs van het water.

Meer sessies, meer vertrouwen

In 2024 volgden nog een aantal 3-daagse sessies in oktober en eind november. Ook in mei 2025 werden twee sessies gevist. Iedere keer wisten de mannen vis te vangen – waaronder zelfs de nummer twee van het water.

De Mohikaan zelf bleef echter ongrijpbaar, al bleek hij wel degelijk nog rond te zwemmen. In zowel 2023 als 2024 werd hij twee keer gevangen door anderen.

Voorbereiding op september 2025

Voor september 2025 stond er een intensief plan: twee weken lang, twee keer een 3-daagse sessie. Stevig voorvoeren hoorde daarbij.

Omdat er voorafgaand aan alle eerdere sessies en tijdens het vissen al zo’n 125 kilo Seadweller, een kruidige vismeelboilie, was gevoerd, besloten ze ook dit keer weer voor dezelfde boilie te kiezen. De vissen waren eraan gewend geraakt, en consistentie bleek keer op keer de sleutel.

Op zaterdag werden de stekken gekozen en aangevoerd met 30 kilo Seadweller. Dinsdag begon de eerste sessie. Donderdagochtend leverde dit al twee mooie vissen op.

Tegenslag

Vrijdagochtend sloeg de sfeer om. Tientallen kinderen voeren luid schreeuwend over de stekken tijdens een sportdag. Alsof dat nog niet genoeg was, kwam de boswachter langs met de mededeling dat de tenten moesten worden weggehaald vanwege werkzaamheden in het bos.

In kamp Bruinsma zakte de stemming flink. Maar toen gebeurde het onverwachte.

De aanbeet

Opeens, compleet uit het niets, kwam er een trage aanbeet op één van Reggy’s hengels. Lewis pakte de stok op en maakte contact met de vis. Eerst leek het alsof hij vastzat aan een boei. Snel sprongen ze in de boot om erachteraan te gaan.

Eenmaal boven de vis leek hij inderdaad muurvast te zitten. Maar toen kwam er beweging in de lijn. Zou het…? Nee, onmogelijk.

Na een paar minuten begon de vis steeds sneller te zwemmen, waardoor de gedachte aan de Mohikaan naar de achtergrond verdween.

De dril

Halverwege de dril gaf Lewis de hengel over aan Reggy. De vis bleef diep en vechtend onder water. Het gevecht sleepte zich voort. Reggy merkte op dat de Mohikaan bekend stond om dit diepe vechten, maar zelfs toen waren ze er nog van overtuigd dat dit niet hém kon zijn.

Na tien minuten brak de spanning. Ineens kwam er een enorme flank omhoog in het heldere water.

“Het is ’m!” schreeuwde Lewis, terwijl hij het net onder de vis schoof.

De Mohikaan

Ongelooflijk, maar waar: het was gelukt. De Mohikaan lag in het net. Vijftien maanden lang was er geen dag voorbijgegaan zonder aan deze vis te denken, en nu was hij binnen.

Van tevoren hadden Reggy en Lewis afgesproken dat, mocht deze oude krijger gevangen worden, hij zo min mogelijk stress zou ervaren. Er werd direct naar de dichtstbijzijnde oever gevaren. Daar maakten ze snel enkele foto’s, zonder de vis uit het water te halen.

Zelfs het wegen sloegen ze over. Het gewicht van de Mohikaan was de afgelopen twee jaar stabiel geweest, altijd tussen de 40,2 en 40,5 kilo. Een kilo meer of minder zou niets veranderen.